Kazimierz i „miasto żydowskie”

Dzisiaj:

brak informacji

Niegdyś samodzielne miasto położone na południe od Wawelu, przez wieki miejsce zamieszkania żydowskiej ludności Krakowa, dziś stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych Krakowa.

Miasto Kazimierz zostało założone w XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego dla ochrony południowych granic królewskiego grodu i ówczesnej stolicy Polski. Jego główną arterią była ulica Krakowska – część szlaku handlowego łączącego Kraków z Węgrami. Wkrótce w mieście powstały monumentalne świątynie, wśród nich położony przy rynku (dzisiejszym placu Wolnica) główny kościół parafialny pw. Bożego Ciała. Na rynku wzniesiono także ratusz (obecnie Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli) oraz kramy handlowe. Kazimierz rozwijał się szybko i w średniowieczu uchodził za drugie pod względem znaczenia miasto w Polsce. Kres jego świetności położył najazd szwedzki w latach 1655-1657. Ostatecznie w roku 1800 roku miasto straciło samodzielność i stało się dzielnicą Krakowa.

Historia krakowskiego Kazimierza to przez wieki dzieje chrześcijańsko-żydowskiego sąsiedztwa. Pod koniec XV stulecia założono tu wydzielone murami, autonomiczne miasto dla Żydów przesiedlonych z Krakowa („oppidum iudaeorum”). Jego centrum stanowiła dzisiejsza ulica Szeroka. Wokół powstały liczne synagogi, żydowskie szkoły, uczelnie i instytucje. Przez wieki był to jeden z najważniejszych żydowskich ośrodków kulturalnych i duchowych w Europie. W XVI wieku działał tu słynny uczony i rektor Akademii Talmudycznej Mojżesz Isserles zwany Remuh. Do jego, owianego legendą spełniających się cudów, grobu do dziś pielgrzymują Żydzi z całego świata. W kolejnym stuleciu na poddaszu synagogi przy ul. Szerokiej 22 przy malutkiej świecy studiował kabałę uczony rabin Natan Spira – w 1633 roku świeczka zgasła, a słynny kabalista zmarł, ponoć z wyczerpania. W XIX wieku, po włączeniu do Krakowa, Kazimierz przekształcił się w centrum ortodoksji i cel pielgrzymek Żydów z całej Rzeczypospolitej. W 1822 roku wyburzono otaczające dzielnicę żydowską mury i umożliwiono Żydom osiedlanie się na terenie całego Kazimierza. W latach 30. XX wieku stanowili oni czwartą część ludności Krakowa. II wojna światowa przyniosła zagładę żydowskiej społeczności miasta.

Po zmianach politycznych w Polsce w 1989 roku zrujnowana po wojnie dzielnica zaczęła się odradzać. Jej klimat tworzą dziś galerie i pracownie, restauracje, puby i kluby, hostele i hoteliki, a także popularny bazar staroci na placu Nowym. Ślady dawnej historii zaklęte są w starych murach, uliczkach i zaułkach, synagogach i cmentarzach, kościołach oraz ciągle odkrywanych historycznych pamiątkach. Pamięć o nich pielęgnowana jest przez działające tu instytucje kultury i stowarzyszenia, a także odradzającą się społeczność żydowską.

OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.