Apostoł Północy

ul. Stolarska 12

Dzisiaj:

brak informacji

Pierwszym polskim dominikaninem był Jacek Odrowąż, nazywany Apostołem Ludów Słowiańskich lub Apostołem Północy. Kaplica z jego relikwiami to dotąd jedno z najbardziej popularnych miejsc kultu w Krakowie.
Według tradycji późnobarokowa kaplica w kościele oo. Dominikanów znajduje się w miejscu średniowiecznej celi, w której najbardziej znany na świecie polski misjonarz (jego postać Giovanni Lorenzo Bernini umieścił na kolumnadzie otaczającej plac św. Piotra w Watykanie) spędził ostatnie lata życia. Św. Jacek Odrowąż(urodzony ok. 1183 roku) był pierwszym Polakiem, który wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego założonego w 1216 roku w Tuluzie przez św. Dominika dla „zwalczania herezji i schizmy”. Jacek pochodził z możnego śląskiego rodu, po studiach w Paryżu i Bolonii został kanonikiem kapituły krakowskiej i podczas podróży do Włoch poznał założyciela nowego zgromadzenia apostolskiego. W Rzymie przyjął od niego habit dominikański i odtąd poświęcił się pracy misyjnej. W drodze powrotnej do Polski zorganizował klasztory we Friesach, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu, a w 1222 roku pierwszy dominikański klasztor w Polsce – przy krakowskim kościele Świętej Trójcy. W kolejnych latach prowadził działalność apostolską w różnych diecezjach Polski i Czech, a także na terenie Rusi i Prus. W 1243 roku powrócił do Krakowa. Głosił kazania, udzielał spowiedzi oraz poświęcał się modlitwie i ascezie.
Kanonizowany w 1594 roku św. Jacek to jeden z największych cudotwórców wśród polskich świętych, a w wybłagiwaniu łask oraz dokonywanych uzdrowieniach i wskrzeszeniach zakonnikowi miało pomagać pośrednictwo ukazującej mu się Matki Bożej. Legenda opowiada o św. Jacku uchodzącym z Kijowa przed Tatarami: gdy uciekający duchowny zabrał ze sobą monstrancję, przemówił do niego alabastrowy posąg Matki Bożej z Dzieciątkiem, prosząc aby jego także ratował przed zbezczeszczeniem. W cudowny sposób masywny monument stał się tak lekki, że zakonnik mógł przenieść go do Krakowa, w dodatku suchą nogą (po rozpostartym płaszczu) przekraczając Dniepr. Św. Jacek miał też sprowadzić do Krakowa pierogi, by karmić nimi biednych, których otaczał szczególną opieką. Ponoć wskrzesił krowę ubogiej kobiety i konia biedaka, a także podnosił zboże po gradobiciu, ratując w ten sposób lud przed głodem. Św. Jacek zmarł w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny 15 sierpnia 1253 roku. Odnotowano świadectwa błogosławionej Bronisławy oraz biskupa Jana Prandoty, którzy tego dnia mieli wizję, jak w asyście Matki Bożej wstępował do nieba.
Grób zakonnika w krakowskim kościele oo. Dominikanów szybko zasłynął cudami: niepłodne kobiety wypraszały tu potomstwo, chorzy doznawali uzdrowienia, złe duchy opuszczały opętanych. Obecny ołtarz i sarkofag w kaplicy św. Jacka pochodzą z przełomu XVII i XVIII wieku. Życie i cuda świętego przedstawione są na umieszczonych na ścianach barokowych malowidłach.

W kościele oo. Dominikanów szczególnym kultem otoczona jest także kaplica Matki Bożej Różańcowej. Jej wstawiennictwu przypisywane są polskie zwycięstwa w bitwach toczonych w XVII wieku z Turkami, w tym słynne zwycięstwo króla Jana III Sobieskiego nad armią wezyra Kara Mustafy pod Wiedniem w 1683 roku. Cudowny obraz jest XVI-wieczną kopią wizerunku Matki Bożej Śnieżnej z kościoła Matki Bożej Większej w Rzymie.

ul. Stolarska 12
OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.