Wybudowany na początku XX wieku według projektu Franciszka Mączyńskiego, swoją zewnętrzną stylistyką nawiązuje do średniowiecznych bazylik krakowskich, a wystrojem wnętrza – do kościołów wczesnochrześcijańskich. Jest ciekawym przykładem połączenia krakowskiego modernizmu oraz wątków neoromańskich i neogotyckich.

Świątynia należy do największych w Krakowie (52x19 metrów), a nad okolicą góruje jej licząca 68 metrów wieża. Kościół został wzniesiony w latach 1909-1912, a wykończono go i oddano do użytku po zakończeniu I wojny światowej (konsekracja w 1921 roku). W portalu głównym wita odwiedzających bazylikę kamienna rzeźba Chrystusa autorstwa Xawerego Dunikowskiego. Na niezwykle barwne i nastrojowe zdobnictwo wnętrza składają się polichromie, mozaiki oraz dekoracja stiukowa. W oczy rzuca się zwłaszcza 30-metrowy fryz mozaikowy nad ołtarzem głównym, przedstawiający hołd złożony Chrystusowi przez świętych i błogosławionych polskich oraz naród prowadzony przez parę królewską Władysława Jagiełłę i św. Jadwigę. Spośród innych przedstawień warto zwrócić uwagę na postaci św. Krzysztofa i św. Longina na koniu, przebijającego bok ukrzyżowanego Jezusa.