Kościół św. Kazimierza Królewicza (oo. Franciszkanów-Reformatów)

ul. Reformacka 4

Dzisiaj:

brak informacji

Zakon franciszkanów-reformatów (boczna linia zakonu franciszkańskiego powstała w XVI wieku) przybył do Polski w 1622 roku, trzy lata później osiedlił się w Krakowie. Ich pierwszy krakowski klasztor z kościołem znajdował na Garbarach, w pobliżu furtki w murach miejskich w okolicy kościoła św. Anny. Postawioo go dzięki ofiarności krakowian, m.in. Zuzanny Amendówny, która podarowała zakonnikom obraz Najświętszej Marii Panny, znajdujący się także w obecnym kościele. Zabudowania reformackie doszczętnie spłonęły podczas potopu szwedzkiego, a zgromadzenie postanowiło wznieść kolejną świątynię już w obrębie murów miejskich. Była to fundacja magnatów: kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego, wojewody krakowskiego Jana Wielopolskiego, kasztelana sandomierskiego Stanisława Witkowskiego oraz kasztelana kamienieckiego Franciszka Szembeka, a także krakowskich mieszczan. Nowy kościół na ul. Rogackiej (dawna nazwa obecnej Reformackiej) został konsekrowany w 1672 roku.

Skromna sylwetka świątyni, dodatkowo przysłonięta zabudowaniami klasztoru, jest ilustracją idei ubóstwa przyświecającej franciszkanom-reformatom. Co ciekawe, reformaci stworzyli własny, odrębny styl w ramach architektury baroku, a wszystkie ich świątynie są niemalże identyczne. Kościół św. Kazimierza Królewicza ma skromną fasadę z płaskorzeźbami patrona oraz św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego. Niewielka kruchta prowadzi do jednonawowego wnętrza o jednolitym wyposażeniu z połowy XVIII wieku.

W początkach XX wieku do kościoła dobudowano kaplicę Pana Jezusa Miłościwego, która kryje cudowny wizerunek Chrystusa w Grobie (połowa XII wieku). Jak głosi klasztorna tradycja, podczas straszliwej zarazy grasującej w Krakowie w 1707 roku Chrystus wraz z zakonnikami odmawiał litanię w intencji jej ustąpienia, a po zakończeniu modlitwy powiedział: „Dosyć” – i zaraza ustała.

W podziemiach kościoła znajdują się słynne krypty grobowe. Panujący w nich mikroklimat to osobliwość Krakowa – złożone tu zwłoki ulegają mumifikacji. Spoczywają tu członkowie rodzin Szembeków, Wielopolskich czy Morsztynów, anonimowy żołnierz napoleoński, a także zmarły w opinii świętości o. Stanisław Wolicki.

Warto zobaczyć:

  • obraz przedstawiający patrona kościoła (pierwszy ołtarz po prawej), św. Kazimierza Królewicza z 2. połowy XVII wieku, dzieło przypuszczalnie gdańskiego mistrza Daniela Schultza, wedle tradycji dar króla Zygmunt III Wazy;
  • wsławiony cudami obraz Matki Boskiej, dar Zuzanny Amendówny (ołtarz przy tęczy);
  • stacje Męki Pańskiej z obrazami Drogi Krzyżowej autorstwa Michała Stachowicza (naprzeciw kościoła, pod drugiej stronie ulicy Reformackiej);
  • dzwonek za konających – jeden z trzech zachowanych w Krakowie (pozostałe znajdują się na kościołach Mariackim i oo. Dominikanów), pamiątka tradycji, która nakazywała bić w dzwonek, gdy odchodziła bliska osoba, co miało zapewniać lekką śmierć; podobne dzwonki znajdowały się niegdyś na każdej świątyni w łatwo dostępnym miejscu (na fasadzie kościoła).
ul. Reformacka 4
O obiekcie: wstęp wolny
OK Nasz strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i promocyjnych. Możesz wyłączyć tą opcję w ustawieniach prywatności swojej przeglądarki.