Budynek przy ulicy Woronicza 10 kryje w sobie jedno z najbardziej przejmujących przedstawień cierpiącego Jezusa – obraz Ecce Homo. To właśnie od niego pochodzi nazwa sanktuarium na krakowskim Prądniku Czerwonym, w którym od 1928 roku mieści się klasztor Zgromadzenia Sióstr Albertynek. Oba te tropy prowadzą do tego samego człowieka: Adama Chmielowskiego.
Był malarzem, krytykiem i teoretykiem sztuki. Brał udział w powstaniu styczniowym, ciężko ranny dostał się do rosyjskiej niewoli. W 1887 roku Adam Chmielowski przywdział habit, a rok później złożył śluby zakonne, przyjmując imię Albert i dając początek nowej rodzinie zakonnej.
Wraz z założonymi przez siebie zgromadzeniami Braci Albertynów i Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim sprawował opiekę nad bezdomnymi i biednymi. Stopniowo rezygnował z malowania obrazów, całą energię wkładając w zakładanie domów dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Nie dysponując środkami materialnymi, kwestował na utrzymanie ubogich. Pomagał bezrobotnym organizując dla nich pracę. Znane są jego słowa, że „trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież, bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia”.
W miejscu obecnego sanktuarium znajdowały się renesansowe zabudowania dworskie, należące do rodziny Cellarich. Klasztor „żyje” ideami założyciela Zakonu – mieści się tu nie tylko dom generalny zgromadzenia, lecz również prowadzone przez siostry albertynki instytucje pomocowe: dom opieki dla starszych i niepełnosprawnych, punkt pomocy doraźnej i kuchnia dla bezdomnych i ubogich. Tu przechowywana jest też większość pamiątek i dokumentów związanych ze świętym oraz obrazy jego pędzla. W parku klasztornym mieści się niewielki kościół – Sanktuarium św. Brata Alberta. Właśnie tutaj, w skromnym wnętrzu zaaranżowanym przez krakowskiego artystę Stefana Dousę, znajdują się relikwie świętego, złożone po jego beatyfikacji w czerwcu 1983 roku. Natomiast relikwie współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Albertynek, bł. Siostry Bernardyny Marii Jabłońskiej, zostały po jej beatyfikacji, dokonanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II w 1997 roku, umieszczone przy ołtarzu głównym.
Nad ołtarzem głównym światyni umieszczone zostało malowidło Ecce Homo. To obraz-symbol, świadectwo duchowego przełomu, opus magnum świeckiego życia malarza Adama Chmielowskiego, nim jeszcze stał się Bratem Albertem. Przedstawia wizerunek umęczonego Chrystusa, który w zamyśle miał odzwierciedlać postać upodlonego człowieka, takiego, jakim na co dzień zajmował się św. Brat Albert.