Kraków Travel

piątek, 16 kwietnia 2021, 19:30

Filharmonia Krakowska

ul. Zwierzyniecka 1

Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala...

Na stronie tytułowej Adagietta z V Symfonii cis-moll (1901–1902) Gustav Mahler zapisał wiersz, który da się podłożyć pod muzykę tej części. Można go odczytać w kategoriach wyznania miłości ukochanej Almie. „Jakże Cię kocham, słońce moje…”. To krótkie, ale jakże znaczące ogniwo w pięcioczęściowym cyklu V Symfonii stało się symbolem miłosnej części wolnej, czasu zatrzymanego i intymnego.
IV Symfonię e-moll op. 98 opatrzono mianem „Elegijnej”. Wartość wyjątkową ma jej finał Allegro energico e passionato będący sumą wiedzy i doświadczeń kompozytorskich: ma bowiem konstrukcję uczonej passacaglii (30 wariacji z kodą, wchłaniającą kolejne dwie wariacje). Rozmaicie interpretowano finał tej symfonii. Słyszano w nim pochylenie głowy przed tym co nieśmiertelne (H. Kretzschmar), czy pisano o surowym pięknie (E. Hanslick). Jak celnie zauważył A. Einstein: IV Symfonia „wiedzie nas od nastroju ballady do akcentów fatalistycznej rezygnacji, do średniowiecznego Tańca śmierci w formie chaconny“.

Małgorzata Janicka-Słysz (źródło: www.filharmonia.krakow.pl)

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Rafał Janiak – dyrygent

Gustav Mahler Adagietto z V Symfonii cis-moll
Johannes Brahms IV Symfonia e-moll op. 98

Koncert transmitowany na kanale YouTube Filharmonii Krakowskiej.

Na zdjęciu: pocztówka z ok. 1900 roku, miasteczko Mürzzuschlag w austriackich Alpach, gdzie Johannes Brahms skomponował IV Symfonię.

www.filharmonia.krakow.pl

filharmonia.krakow

504 063 337, 504 856 500

widownia@filharmonia.krakow.pl

Filharmonia Krakowska

ul. Zwierzyniecka 1

Po gościnnych koncertach w wawelskiej sali Saskiej (i innych tymczasowych siedzibach, jak hala Sokoła przy dawnej ulicy Wolskiej, dziś Piłsudskiego, czy Pałac Spiski w Rynku Głównym) w XIX i na początku XX wieku Filharmonia znalazła swój dom w usytuowanym w pobliżu Wawelu obecnym budynku przy ulicy Zwierzynieckiej, ukończonym w 1931 roku z inicjatywy księcia kardynała Adama Stefana Sapiehy. Stało się to w 1945 roku, kiedy Filharmonia Krakowska (wówczas Państwowa Filharmonia w Krakowie) – jako pierwsza instytucja muzyczna w kraju – zainaugurowała swoją działalność po wojnie. Modernistyczną bryłę z neobarokowym wnętrzem zaprojektowano na wzór Maison du Peuple w Brukseli; fasadę wieńczą Trzy Korony – herb archidiecezji krakowskiej (budynek należy do Kurii Metropolitalnej w Krakowie; w pierwotnej koncepcji powstał on jako Dom Katolicki). Sala koncertowa – licząca około 700 miejsc – przeszła w 2020 roku generalny remont. Oprócz niej na kolejnych piętrach budynku znajdują się sale kameralne: Złota (I piętro) i Błękitna (II piętro).

W grudniu 1991 roku w gmachu Filharmonii wybuchł ogromny pożar, który doszczętnie zniszczył większość pomieszczeń, w tym salę koncertową i mieszczące się w niej organy firmy Alexandra Schukego z Poczdamu (krakowianie do dziś wspominają przerażający jęk, jaki wydawały topniejące pod wpływem gorąca piszczałki). Ich miejsce zajął ogromny 50-głosowy instrument z elektryczną trakturą rejestrów autorstwa renomowanej firmy Johannesa Klaisa z Bonn – duma melomanów i serce muzyki organowej starego Krakowa.

Obok cotygodniowych koncertów symfonicznych Filharmonia Krakowska organizuje także recitale mistrzowskie i koncerty edukacyjne dla dzieci i młodzieży, zaś latem spotkania z muzyką przybierają formę kameralnych koncertów o nieco lżejszym charakterze. Specjalnością jej repertuaru stały się oratoria, których prezentacje umożliwia rozbudowany aparat wykonawczy: orkiestra, chór mieszany i chór chłopięcy. Filharmonia Krakowska zasłużyła się także, propagując w Polsce i na świecie dzieła Karola Szymanowskiego.

Sala filharmoniczna jest też miejscem wielu koncertów gościnnych (m.in. podczas dużych festiwali).