Dom Literatów przy ulicy Krupniczej 22, działający w latach 1945–1995, był jednym z najbardziej znanych centrów życia literackiego w Polsce. W czasie wojny i po jej zakończeniu ocalałego z wojennej zawieruchy Krakowa trafiło wielu pisarzy i intelektualistów, którzy potrzebowali przestrzeni dla swojej działalności. Odpowiednie lokum, które pomieściłoby biura, salę spotkań, bibliotekę, a także mieszkania dla literatów, wyszukał w 1945 roku Tadeusz Kwiatkowski, prozaik, scenarzysta i autor tekstów estradowych (w 2019 roku Wydawnictwo Literackie opublikowało jego wspomnienia Ważne, nieważne. Dziennik 1953–1973): kamienicę z dwiema oficynami przy ulicy Krupniczej 22. Budynek ten był przedwojenną czynszówką, którą Niemcy w czasie wojny zamienili na hotel ze stołówką w bawarskim stylu dla swoich urzędników. Przejęta w 1945 roku z rąk Armii Czerwonej kamienica z kilkudziesięcioma pokojami i pomieszczeniem o charakterze restauracyjnym idealnie zaspokajała bieżące potrzeby krakowskiego środowiska literackiego.

Po całej Polsce szybko zresztą rozniosła się wieść, że w Krakowie przy ulicy Krupniczej 22 można liczyć na kąt do spania, a przy okazji być może i zatrudnienie w jednej z nowo powstałych nad Wisłą redakcji czasopism. Kwiatkowski wspomina w Niedyskretnym uroku pamięci: „Nie było dnia, aby ktoś ze znanych pisarzy nie meldował o swoim przybyciu do Krakowa i nie czekał na doraźną pomoc. Kraków miał być eldoradem dla zabiedzonych, steranych podróżami w towarowych wagonach kolegów, z teczkami pod pachą zawierającymi cały ich dobytek”.

W budynku przy Krupniczej 22, zwanej przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „domem czterdziestu wieszczów”, zamieszkała cała śmietanka polskiej literatury. W różnych latach lokatorami kamienicy byli m.in.: Jerzy Andrzejewski, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska, Sławomir Mrożek, Halina Poświatowska, Anna Świrszczyńska, Tadeusz Różewicz, Tadeusz Nowak, Ewa Lipska czy Bronisław Maj. Mieściła się tu również siedziba Koła Młodych i Klubu Literackiego.